آیا نشنیده اید داستان زندگی دانشمندان،عارفان،معلمان و بزرگ اندیشمندانی را که لحظه ی آغاز اشراق نورانی و عظمت فکری آن ها در شرایطی رخ داده است که با یک کلام یا رفتار و یا جرقه ی نمادین،طومار زندگی خود را از وضع ثابت و سکون فعلی،برهم تافته و سراسیمه و شوریده حال و دل سوخته همچون بارقه ای جهنده،یک شبه راه پیموده و به اعلی درجه رشد و کمال دست یافته اند؟
آن حرکت و تربیت نمادین نوعی غمزه ی رندانه است که در مساعدترین،حساس ترین و پذیرا ترین شرایط روانی و عاطفی متربی صورت می گیرد.
اثر شعله ی جوش اکسیژن را که هرچقدر شعله ی آن را باریک تر و کوچک تر می نمایند تیزتر،تندتر،سوزاننده تر و ذوب کننده تر می شود؛همچون یک نگاه نافذ و حیرت انگیز.
هرکه شد محرم دل در حرم یار بماند و آن که این کار ندانست در انکار بماند
«تورا طبیبی هست در اندرون و آن مزاج توست که دفع می کند و می پذیرد.و لهذا بیرون از وی پرسد که فلان چیزی که خوردی چون بود،سبک بودی؟گران بودی؟از آن چه طبیب اندرون خبر دهد،طبیب بیرون بدان حکم کند.پس اصل آن طبیب اندرون است و آن مزاج اوست.چون این طبیب ضعیف شود و مزاج فاسد گردد،از ضعف،چیزها به عکس بیند و نشانه ها به کژ بیند.»
پس اولیا طبیبان اند.اورا مدد کنند تا مزاجش مستقیم گردد و دل و دینش قوت گیرد که :ارنی الاشیاء کماهی.
چون اورا دیدی که کل است قطعا همه ی عالم را دیده باشی و هرکه را بعد از او ببینی مکرر باشد.قول ایشان در اقوال کل است.چون قول ایشان شنیدی هر سخنی که بعد از آن بشنوی مکرر باشد.
