بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند تبارک و تعالی تأکید دارند که ما روی آیات تدبر و تفکر کنیم.
تأکید به این که هیچ‌کدام باطل خلق نشده‌اند و همه در کارند که ما را به هدف خلقت خودمان برسانند. بین هدف خلقت ما و آنها رابطه‌ای وجود دارد.
نظام، نظام احسن است. «الذی احسن کل شیء خلقه»؛ این نظام احسن در اختیار انسان هست که انسان به هدف خلقت خود نائل شود.
مهم : روابط را درک و کشف کنیم تا وقتی انسان شناخته نشود ما به چرایی این ساختارها پی نمی‌بریم.
«ان جاهل بمعرفت نفسه جاهل بکل شیء»؛ یعنی نفس معادل کل شیء هست. اگر نفس خودش را نشناسد علوم دیگر هم به درد او نمی‌خورد.
آیه 5 و 6 سوره مبارکه یونس؛ «هوالذی جعل الشمس ضیاء و القمر نوراً و قدره منازل لتعلموا عدد السنین و الحساب ما خلق الله ذلک الا بالحق»؛خدا دارد با شما صحبت می‌کند.«کل شیء عنده بمقدار»/ «الذی خلق فسوی والذی قدر فهدی» در همه خلقت، خلق، تسویه، تقدیر و هدایت را می‌بینید.
هرکس به هر جایی رسیده، چه در دنیا و چه در آخرت با خلوت و فکر رسیده.
منزل‌هایی برای اینها مقدر کرده که شما شماره سال‌های زندگی خودتان را به‌دست بیاورید. یعنی بین چرخش و تقدیر آنجا با زندگی ما رابطه وجود دارد.تفصیل آیه را فقط علما می‌فهمند.
همیشه رمز آیه در آخر آیه است. «ان فی اختلاف اللیل و النهار و ما خلق الله فی السموات و الارض لایات لقوم یتقون»؛ نشانه‌هایی است برای افراد با تقوی. تأکید می‌کند که علم کافی نیست. باید پاکی قلب و ضمیر، دوری از گناه و آلودگی وجود داشته باشد تا وقتی شخص می‌بیند بفهمد.
خداوند: «هو الظاهر»؛ فقط او ظاهر است. وقتی ظاهر است چه‌طور ما دنبال خدا می‌گردیم؟ دیدن خدا شرط دارد. آدم‌هایی که جنایت می‌کنند بینایی‌شان را از دست می‌دهند با وجود این‌که ظاهر است نمی‌بینند.
اصلاً کسانی که اهل بدکاری و گناه هستند سر از جایی درمی‌آورند که آیات خداوند را تکذیب می‌کنند یعنی می‌بینند و می‌گویند نیست. با وجود این‌که خداوند مشهود است انکار می‌کنند.
«الله نور السموات و الارض» جان خودش را آلوده می‌کند با وجود این‌که ظاهر است نمی‌بیند.
اگر کسی بخواهد ببیند و بفهمد باید آلودگی را کنار بگذارد.
امام زمان: ما را از شما مخفی نمی‌دارد، مگر رفتارهای شما. ما اتهام غیبت را به او می‌زنیم درحالی که مشکل از ماست.این در خودشناسی خیلی مهم است که من با جان خودم چه کار می‌کنم. ناامیدی، احساس پوچی و غم و غصه، اضطراب برای این است که ما جان خودمان را آلوده می‌کنیم
«لا خوف علیهم و لا هم یحزنون» مؤمن نشاطش دائمی است. نمی‌شود یک جا ایمان باشد شادی و آرامش نباشد.
آلودگی اجازه نمی‌دهد که اطلاعات شما به داد شما برسد. بدون طهارت روح و پرهیز از آلودگی کار علمی کافی نیست.
«اینما تولوا فثم وجه الله»؛ شما به هر چیزی نگاه کنید وجه خداست. هیچ چیز نیست که وجه الله نباشد.
گشتن نیاز ندارد. وقتی «هو اضحک و ابکی» است وقتی می‌خندید خنده‌هایتان و گریه‌هایتان آیه است. حتی وقتی فکر می‌کنید با نور خدا دارید فکر می‌کنید.
«و ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی» ما در همه کارها با چهره خدا روبه‌رو هستیم.
سیدالشهداء ع در دعای عرفه؛ خدایا تو اصلاً کی غایب بودی که احتیاج به دلیل داشته باشی دلالت بر تو کند؟! آیا غیر تو ظهورش بیشتر از توست که آن تو را به ما ظهور دهد؟ مظاهر تو از تو نورانی‌تر هستند؟ الهی اگر من به آیات نگاه کنم دور می‌شوم،
خدا را با خودش بشناسید. «انتم الفقراء الی الله»
تو هدف خلقت آسمان‌ها و زمین هستی،
«اولم یتفکرون فی انفسهم»؛ هر شب روی پشت بام بروید و فکر کنید و هر چیز به ذهنتان می‌رسد بنویسید.
یک مقدار ارتباطت را با بقیه کم کن.
«کیف آنس فی الله من لم یستوحش من الخلق»؛ این رقیب‌ها اجازه می‌دهند؟ ما پشت فقه و اصول و … قایم شده‌ایم که مبادا خودمان با خودمان تنها نباشیم. چه وقت می‌خواهیم با خدا صلح کنیم؟ «الم یأن للذین آمنوا ان تخشع قلوبهم ذلک الله»؛ وقتش نرسیده که دلهای مؤمنین با یاد خدا بلرزد؟
سوره بقره آیه 74 ؛ «ثم قست قلوبکم من بعد ذلک …»؛ سنگ‌ها از خشیت خدا می‌ریزند ولی هنوز دلهای ما تکان نمی‌خورد؟
هرکس خدا را دوست دارد یادش را هم دوست دارد. در مجموعه عمرمان لذتی که از خوردن چلوکباب بردیم از نماز خواندنمان برده‌ایم؟
امام رضا ع: کسی که یاد خدا را می‌کند اما مشتاق خدا نیست خودش را مسخره کرده است؟
اگر ما با خودمان آشتی نکنیم با خدا هم آشتی نمی‌کنیم کسی که اینجا شاد نیست آن طرف هم شاد نیست. «کمن کان فی هذه الاعمی فهو فی الاخره اعمی»
یا ایها الذین آمنوا آمِنوا؛
احزاب 42 : «هُوَ الذی یُصَلی علیکم و ملائکته لیجزینکم من الظلمات الی النور و کان بالمؤمنین رحیما»؛ اوست کسی که با ملائکه خودش به شما درود می‌فرستد. اثرش «لیجزینکم من الظلمات الی النور» «و کان بالمؤمنین رحیما» خداوند نسبت به مؤمنین رحیم است.
ساختار وجودی ما یک نحوه ارتباط با حق تعالی دارد و ارتباط با فرشتگان داردکه وقتی صلوات می‌فرستند ما را از تاریکی‌ها خارج می‌کند و به سوی نور می‌برد. نفس انسان با تاریکی و نور نسبت دارد. در این آیه داریم: «الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور… اولئک اصحاب النار هم فیها خالدون»؛ خداوند ولی مؤمنین است و می‌فرماید: «و کان بالمؤمنین رحیما»؛ مسئله مؤمنین و رحمت خاص است،
درک نور خیلی مهم است، زیرا نور ذخیره در آخرت است و ما به میزانی که نور داریم آنجا سعادتمند هستیم.
سورۀ مبارکۀ حدید، آیه 13؛ یاد کن روزی را که مردان منافق و زنان منافق به اهل ایمان التماس می‌کنند که به ما نگاه کنید تا ما از شما نور بگیریم، به آنها گفته شود به پشت سر خود برگردید و کسب نور کنید. آنجا بدون نور هیچ کاری نمی‌توان کرد.
سورۀ مبارکۀ فاطر آیۀ 18؛«ولا تَزِروا وازِرَهً وِزرَ اُخری»
«یخرجهم من الظلمات الی النور»؛ باید بفهمیم که این خروج به صورت مداوم حاصل می‌شود. فرشته با ما چه می‌کند و چه رابطه و سنخیتی بین ما و فرشتگان وجود دارد که همراه خدا می‌تواند ما را از تاریکی به سمت نور ببرد؟ چرا مسئلۀ نور در آخرت این قدر مهم است و چرا ذخیرۀ آدم نور است؟ و مصادیق نور چیست؟
زیارت آل یاسین؛ «اللهم انی اسئلک ان تصلی علی محمد نبی رحمتک و کلمه نورک … و ان تملأ قلبی نور الیقین»؛ و سینۀ مرا پر از نور ایمان کن. «و صدری نور الایمان و فکر نور النیات»؛ و فکر مرا پر از نور نیات کن. این نور چیست؟
یک جا می‌فرماید: «اللهُ نور السماوات والارض. «و عزمی‌نور العلم…»؛ چقدر نور مصادیق دارد. به طور کلی هر فرمولی که شخصیت انسان را می‌سازد، از انتخاب‌ها، ارتباط‌ها، رفتارها و انکارها، همه نور دارند.
بقره، 17 : «مثلهم کمثل الذی استو قد ناراً فلما اضاءَت ما حولَهُ ذهب اللهُ بنورهم و ترکهم فی ظلماتٍ لا یبصرون»؛ آنها وقتی نار را ایجاد می‌کنند خداوند نورشان را می‌برد
رسول اکرم: «ربُّ التالی القرآنَ و القرآنُ یَلعَنهُ»؛ اما یک عده با قرآن نور جذب می‌کنند.
سورۀ مبارکۀ تغابن آیه 14: «إنَّ مِن ازواجِکم و اولادِکم عَدواً لَکم»؛ چرا زن و بچه دشمن انسان می شوند؟ زیرا عرضه ندارد، آنها را آتش می‌کند و می‌بازد و آنها دشمن می‌شوند
سورۀ مبارکه اسراء، آیه 2: ولا یزید الظالمین الا خسارا؛ و همین قرآن یک عده را هدایت می‌کند.
سورۀ مبارکه اسراء آیه 9؛ إنَّ هذا القرآن یهدی للتی هی اقوَمُ
یک عده بر اثر ارتباط با رسول خدا نورانی شده و یک عده در اثر ارتباط غلط جهنمی می‌شوند. با ولایت فقیه یک عده نور و یک عده نار می گیرند. علامت حرکت یک انسان سالم این است که دائم تحت تأثیر ولایت الهی، مسیر حرکت تدریجی از ظلمت به نور محقق شود.
امام سجاد ع: خدایا کمکم کن تا از پدر و مادرم همچون سلطان ستمگر بترسم. اینها این قدر خطرناک هستند. عاطفۀ آنها این طور است. ما حریم را نگه نمی‌داریم. نزدیک شده و بی ادب می‌شویم و می‌سوزیم.
استاد خیلی خطرناک است، مهربان است و عاشق شاگردان خودش، ولی اگر شاگرد حواسش نباشد 20 سال با یک استاد درس می‌خواند و با استاد بهشتی به جهنم می‌رود. در مورد پدر و مادر اگر حواسمان نباشد و در نوع حرف زدن، نوع مخاطب، نوع نگاه کردن و پاسخ دادن به سؤالات دقت نکنیم سر از نار درمی‌آوریم .
. باطن این عالم چقدر به ما نزدیک است و ما بدون این باطن هیچ چیز نیستیم. لذا قرآن اصرار دارد که آیا ملکوت آسمان و زمین را نمی‌بینید؟ کار شدنی است که خداوند حتی به کفار می‌گوید چرا ملکوت را نگاه نمی‌کنید
سوره مبارکه مؤمنون. آیه 88؛ «قل مَن بِیَدِهِ مَلَکوتُ کُلِ شئ»: بگو ملکوت هرچیزی به دست کیست. پس هرچیزی ملکوت دارد. ما فقط به ظاهر نگاه می‌کنیم.
سوره مبارکه روم، آیه7؛ «یعلمون ظاهراً من الحیاه الدنیا و هم عن الآخره غافلون»؛ هرچیزی باطنی دارد و باطن آن دست خداست.
رسول خدا : «اِن مع الدنیا آخره و الآخره محیطُ بالدنیا»؛ حقیقت این است که همراه دنیا آخرت است و آخرت به دنیا احاطه دارد.با آخرت است که دنیا اداره می‌شود. مثل این است که کسی رحم مادر را جدا از دنیا نگاه کند، اصلاً معنا ندارد اگر دنیا نبض خود را قطع کند، هیچ چیزی در رحم نمی‌ماند و همه چیز نابود می‌شود.
ماوراء و ملکوت را نمی‌بینید؟ تمام این حرکت‌ها که در طبیعت انجام می‌شود، آیا خودش انجام می‌شود و حرکت می‌کند؟ قوه اش از کجا می‌آید؟ می گویند انرژی اما این انرژی چیست؟ انرژی همان فرشته است. در قوانین فیزیک : اگر ماده را تکان ندهید تا بی نهایت ثابت می‌ماند. پس اگر حرکت می‌کند بدانید این حرکت را از جایی آورده است. این حرکات معمولی هم نیست. حرکتی از درون است. یک نطفه حرکت می‌کند و یک بچه می‌شود.
ارتباط ما با جن و شیطان است.
فتنه‌های آخرالزمانی غربال‌های خطرناکی هستند دیدیم چقدر از روحانیون، مجتهدین از علماء و دانشگاهیان و از سرداران جبهه‌ها، رزمنده‌ها و خانواده‌های شهدا و آزادگان و کسانی که در طول این سالها در غربال و امتحان باختند و ریزش کردند. «و ما اُبَرئُ نفسی ان نفس لاماره بسوء الا ما رحم ربی»؛ «فاذا عمری مرتعاً للشیطان فاقبضنی الیک»
